Van het roeiwater bij Weesp wist ik nog dat het er eind jaren negentig al zo druk was dat rustig roeien in de zomermaanden alleen ’s ochtends vroeg of ’s avonds laat kon. Dat laatste hadden K., toen een goede vriendin, en ik dan ook gedaan. We roeiden een eind de Utrechtse Vecht op en aten bij avondlicht heel romantisch patat bij de snackbar in Nigtevecht.
Zesentwintig jaar later ligt de Vecht er uitnodigend bij. De roeiclub zit nog in het voormalige zwembadgebouw, de inmiddels sterk uitgebreide en moderne vloot wegens ruimtegebrek deels buiten, vastgebonden onder afdakjes. Wat een prachtig clubgebouw daar aan de Vecht in Weesp. Binnengekomen moet je eerst door de werkplaats (waar ook een boot ter reparatie lag) om bij het water te komen. Buiten zijn we aangenaam verrast, wat is het hier mooi! We worden welkom geheten door Carola en krijgen bij de koffie /thee eerst een “geschiedenisles” over het gebouw en de plaats.
Door het enthousiasme van Carola (die er een dagtaak van maakt en heeft om gastroeiers welkom te heten en dus ook te vermaken) hebben we nog meer zin in de dag. De wind is flink stevig en koud, een vette woei! Onze route is een mooi rondje over de Vecht naar Muiden, via Naarden om het Naardermeer en over de Vecht weer terug. Gelukkig hebben de meesten van ons veel laagjes aan, helaas zijn de korte broeken nog niet nodig. Wintersokken worden weer aangetrokken, windjassen toch uit de tas geplukt…. We gaan ervoor.
Zo vroeg in de ochtend zijn we nog zo’n beetje de enigen op het water. De vier brede toerwherries, die we van “Weesp” hebben gehuurd, zijn eigenlijk sneller dan verwacht. Het eerste stukje Vecht voert langs het kleine maar sfeervolle centrum van Weesp, met twee grote bochten naar het aquaduct over de A1. Je ziet geen auto’s, maar horen doe je ze wél.
In Muiden moeten we door een prachtig oud sluisje. Het verval is maar een paar centimeter, toch moet er worden geschut. Even later vangen we een glimp op van het Muiderslot. Helaas voor de andere boten is er een gids in de damesboot die de roeiers voorziet van gedetailleerde en humorvolle informatie over de omgeving.
Dan gaat het via een lange rechte vaart naar Naarden. De nieuwe witte spoorbrug over de A1 vormt een fraai modern contrapunt in het zeer Hollandse polderlandschap.
Voor de lunchpauze leggen we de boten vast bij de roeiclub in de gracht van Naarden. Je kunt van veel roeiclubs in binnen- en buitenland zeggen dat ze mooi gelegen zijn, maar deze vereniging in het oude vestingsstadje is qua locatie echt iets bijzonders. Prachtig tussen het groen van de voormalige vestingwerken en goed beschut. Het overige “vaarverkeer” bestaat uit een troep ganzen vanuit het nabijgelegen Naardermeer. Het enige is misschien dat je eerst een aantal scherpe bochten moet nemen om een flink stuk rechtuit te kunnen.
Na de lunch gaat het verder door smallere en bredere vaarten, onder oude bruggetjes, langs beboste stukken en door open polderland. IJsvogels krijgen we niet te zien, maar meerkoeten en futen nestelen volop aan de oevers of zwemmen rond met kuikens op hun rug. Een tweede schutbeurt, door een al even fraai sluisje, brengt ons weer terug op de Vecht. Het is nu inderdaad een stuk drukker en op de bochtige rivier moet goed stuurboordswal worden gehouden. Een dames-dubbeltwee heeft zo te zien weinig problemen met de aanzienlijke golven en haalt ons met groot snelheidsverschil in. Even later zijn we zelf ook weer terug bij de roeiclub.
Carola is uitermate behulpzaam bij het opruimen van het materiaal en vertelt hoe vanuit heel Nederland roeiers op deze plek afkomen. We bedanken haar uitvoerig voor alle hulp en rijden dan weer naar huis. Een tweede uitermate geslaagde toertocht dit seizoen.
