Tag: toercom

Het geheim van de verdwenen riem

Door: Frans Heijne

Op zondagmorgen 26 mei stonden 10 man/vrouw van Thyro klaar om naar het Duitse meppen te vertrekken waar we een toertocht zouden houden. Het is schitterend weer en iedereen heeft er zin in. Na een uurtje rijden komen we aan bij WSV Meppen waar we worden ontvangen door Gaby. WSV Mepppen is een vereniging van meer dan 200 leden en is gelegen aan de rivier de Hase, een smalle kronkelige rivier, omringd door veel groen.

Bij WSV Meppen

We gingen met twee boten, een damesboot met één heer, die gevormd werd door Iris, Esther, Pascalle, Lizette en Jos. De herenboot met 1 dame bestond uit Kees, Martijn, Christel, Gerard en Frans.

De damesboot
De herenboot

Tegen 11.00 begonnen we onze route van 8 km naar onze lunchplek in het pittoreske Bokeloh. Aan de overkant van een nogal wiebelig vlot is Gasthaus Riese gevestigd waar we zullen lunchen.

Gezellig terras

De dames hadden meer trek in koffie en legden als eerste aan, terwijl de herenboot nog een halfuur doorroeide op de Hase. Ook wij keerden om en voegden ons bij de dames en heer om te gaan lunchen.

Van tevoren was ons al verteld dat het wel even kon duren voordat de lunch geserveerd werd. Nou dit was ook wel zo. Ze waren niet een van de snelsten.

Ondertussen waren een paar jongens bezig bij het vlot waar onze boten lagen. Ze werden professioneel weggejaagd door een van onze dames. De lunch was erg lekker. Er werd veel salade, soep en andere gerechten besteld.

Na de lunch wilden we weer vertrekken. Bij aankomst bij het vlot bleek een van onze riemen verdwenen te zijn. Gerard heeft nog een rondje gelopen om te zoeken, maar er was geen riem te vinden. De verdwenen riem was van de boegplek waar Frans zat. In al de jaren dat ik een toertocht heb gedaan is dit nog nooit voorgekomen. Dan hebben die jongens de riem toch in het water gegooid

Roeien zonder riemen

Uiteindelijk zijn we met zijn we ingestapt om terug te roeien naar WSV Meppen. Na 1,5 km roeien kwamen we de riem tegen. Hij dobberde vrolijk rond aan de rechterzijde van de rivier. We pikten hem op uit het water en Frans kon de rest van de tocht weer met twee riemen roeien. Iris had chocolade bij zich en deze werd over de beide boten verdeeld.

Verloren riem
Verloren riem

Na terugkomst bij de vereniging en de boten opgeruimd te hebben was het tijd voor een groot glas Weizenbier. Dit smaakte erg goed.

We reden weer terug naar Enschede om bij Restaurant De Buren te gaan eten. Maar De Buren zaten vol dus we reden naar Het Middelpunt. Hier hebben we, behalve Kees, pizza gegeten.

Het was een zeer geslaagde toertocht.

Rondje Weesp – Naarden – Weesp

Van het roeiwater bij Weesp wist ik nog dat het er eind jaren negentig al zo druk was dat rustig roeien in de zomermaanden alleen ’s ochtends vroeg of ’s avonds laat kon. Dat laatste hadden K., toen een goede vriendin, en ik dan ook gedaan. We roeiden een eind de Utrechtse Vecht op en aten bij avondlicht heel romantisch patat bij de snackbar in Nigtevecht.

Zesentwintig jaar later ligt de Vecht er uitnodigend bij. De roeiclub zit nog in het voormalige zwembadgebouw, de inmiddels sterk uitgebreide en moderne vloot wegens ruimtegebrek deels buiten, vastgebonden onder afdakjes. Wat een prachtig clubgebouw daar aan de Vecht in Weesp. Binnengekomen moet je eerst door de werkplaats (waar ook een boot ter reparatie lag) om bij het water te komen. Buiten zijn we aangenaam verrast, wat is het hier mooi! We worden welkom geheten door Carola en krijgen bij de koffie /thee eerst een “geschiedenisles” over het gebouw en de plaats.

Door het enthousiasme van Carola (die er een dagtaak van maakt en heeft om gastroeiers welkom te heten en dus ook te vermaken) hebben we nog meer zin in de dag. De wind is flink stevig en koud, een vette woei! Onze route is een mooi rondje over de Vecht naar Muiden, via Naarden om het Naardermeer en over de Vecht weer terug. Gelukkig hebben de meesten van ons veel laagjes aan, helaas zijn de korte broeken nog niet nodig. Wintersokken worden weer aangetrokken, windjassen toch uit de tas geplukt…. We gaan ervoor.

Zo vroeg in de ochtend zijn we nog zo’n beetje de enigen op het water. De vier brede toerwherries, die we van “Weesp” hebben gehuurd, zijn eigenlijk sneller dan verwacht. Het eerste stukje Vecht voert langs het kleine maar sfeervolle centrum van Weesp, met twee grote bochten naar het aquaduct over de A1. Je ziet geen auto’s, maar horen doe je ze wél.

In Muiden moeten we door een prachtig oud sluisje. Het verval is maar een paar centimeter, toch moet er worden geschut. Even later vangen we een glimp op van het Muiderslot. Helaas voor de andere boten is er een gids in de damesboot die de roeiers voorziet van gedetailleerde en humorvolle informatie over de omgeving.
Dan gaat het via een lange rechte vaart naar Naarden. De nieuwe witte spoorbrug over de A1 vormt een fraai modern contrapunt in het zeer Hollandse polderlandschap.

Voor de lunchpauze leggen we de boten vast bij de roeiclub in de gracht van Naarden. Je kunt van veel roeiclubs in binnen- en buitenland zeggen dat ze mooi gelegen zijn, maar deze vereniging in het oude vestingsstadje is qua locatie echt iets bijzonders. Prachtig tussen het groen van de voormalige vestingwerken en goed beschut. Het overige “vaarverkeer” bestaat uit een troep ganzen vanuit het nabijgelegen Naardermeer. Het enige is misschien dat je eerst een aantal scherpe bochten moet nemen om een flink stuk rechtuit te kunnen.

Na de lunch gaat het verder door smallere en bredere vaarten, onder oude bruggetjes, langs beboste stukken en door open polderland. IJsvogels krijgen we niet te zien, maar meerkoeten en futen nestelen volop aan de oevers of zwemmen rond met kuikens op hun rug. Een tweede schutbeurt, door een al even fraai sluisje, brengt ons weer terug op de Vecht. Het is nu inderdaad een stuk drukker en op de bochtige rivier moet goed stuurboordswal worden gehouden. Een dames-dubbeltwee heeft zo te zien weinig problemen met de aanzienlijke golven en haalt ons met groot snelheidsverschil in. Even later zijn we zelf ook weer terug bij de roeiclub.

Carola is uitermate behulpzaam bij het opruimen van het materiaal en vertelt hoe vanuit heel Nederland roeiers op deze plek afkomen. We bedanken haar uitvoerig voor alle hulp en rijden dan weer naar huis. Een tweede uitermate geslaagde toertocht dit seizoen.

Kaag-Bloembollentocht Lisse – een verslag

Zaterdag 15 april 2023 was het vroeg op, voor de acht Twentse deelnemers aan de Kaag-Bloembollentocht. Om 7:00 uur vertrokken de roeiers vanuit Thyro naar het Zuid-Hollandse Lisse.

Dit dorp, midden in de bollenstreek, is de thuishaven van Roeivereniging Iris. Deze vereniging organiseert jaarlijks de toertocht langs de Keukenhof, via de Ringvaart, over de Kagerplassen.

Na ontvangst met koffie en taart werden de routekaarten uitgedeeld. In een briefing door één van de thuisleden werden bijzonderheden over de route doorgenomen. Daarna kon iedereen met een geplastificeerde kaart en een digitale route op de telefoon de botenloods in. Als Thyro gingen we met een C2 en een C4 het water op.

Route Kaag-Bloembollentocht 2023

Er stond een frisse wind, maar dit werd ruimschoots gecompenseerd door het zonnige weer. De route voerde ons na een aantal kilometer Ringvaart over brede sloten langs de Keukenhof. Daar geurden de velden met hyacinten beide boten tegemoet. De sloten werden smaller en brachten een aantal uitdagende bochten en lage bruggen. Ook moest er een enkele keer uitgeweken worden voor fluisterboten, maar niets wat een stuur met peddel en een boeg met pikhaak niet aan konden.

Bij terugkomst op het vlot van RV Iris werd iedere boot verwelkomd met een bloemenregen, heel leuk en origineel! Na een korte pauze ging de route bakboord uit Lisse in. Via wat idyllische vaarten kwamen we al gauw weer in het typisch Hollandse landschap. Bollenvelden werden hier afgewisseld met soms lager gelegen weilanden en mooie uitzichten.

Bij Sassenheim ging het vervolgens linksaf, onder de A44 door, naar de Kagerplassen. De wind had daar ondertussen de golven aardig aangewakkerd. Misschien dat er daardoor wat minder foto’s zijn van dat deel van de route, want er moest aardig aan de riemen getrokken worden om de vaart erin te houden.

Vlak na Kaag was er gelukkig een eiland met plek om aan te leggen en wat te pauzeren. De heren in de C2 maakte hier enkel een haastige plaspauze van. De C4 was beter voorbereid en genoten van de zon en wat versnaperingen.

Na het eiland ging de route via wat kleinere plassen en bredere vaarten verder het mooie landschap door. Hij voerde ons met een ruime bocht terug langs Kaag weer de Ringvaart op. Langs de Royal van Lent Shipyard waar een superjacht bijna klaar lag om richting grotere wateren gesleept te worden.

Na Kaag werd de A44 weer onderlangs gepasseerd en werd het wat drukker op het water. De laatste kilometers terug naar Lisse gingen pal tegen de wind in. Dat was nog wel even afzien.

Na in totaal ruim 27 kilometer was de jachthaven bij Lisse graag gezien, daar was de afslag naar de vereniging. Door de leden van RV Iris werden we warm onthaald.

Nadat alle deelnemers terug waren bij het vlot en de boten waren opgeruimd, werd er een goede lunch geserveerd. Op vrolijk gedekte tafels kreeg iedereen ruime keuze aan soepen, brood en beleg.

Tenslotte kregen alle deelnemers als aandenken een potje met hyacinten mee. De geur van de bollenvelden kwam zo mee naar Enschede.